Του Θόδωρου Μαργαρίτη
Η λεγόμενη “μεταρρυθμιστική” ατζέντα της Σοσιαλδημοκρατίας που ακούγαμε την εποχή του λεγόμενου “Τρίτου δρόμου” από Μπλέρ- Σρέντερ έχει τελειώσει. Και όσοι στη χώρα μας συνεχίζουν αυτή την μανιέρα θυμίζουν ένα σταματημένο ρολόι. Ζούμε μετά την τραπεζική κρίση του 2008 έναν επιθετικό καπιταλισμό. Οι τράπεζες στην χώρα μας συγκεντρώνουν-σύμφωνα με τις εκτιμήσεις-κέρδη 4,5 δις για το 2024. Τα έσοδα από προμήθειες συναλλαγών για το 2023έφτασαν το 1,8δις.Τα μεγαλοστελέχη των τραπεζών μοίρασαν μεταξύ τους υψηλά μπόνους. Το ζήτημα λοιπόν της αναδιανομής εισοδήματος πρέπει να τεθεί στην ημερήσια διάταξη με συγκρουσιακή ένταση. Αλλιώς η «μεταρρυθμιστική» φλυαρία δεν οδηγεί πουθενά. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα: Τι νόημα έχουν οι προτάσεις για το φορολογικό σύστημα όταν οι offshore εταιρείες, οι φορολογικοί παράδεισοι, σώζουν τους οικονομικά ισχυρούς; Μεταρρυθμίσεις για το πόπολο στα φορολογικά και ασυδοσία για τους πλούσιους. Όσα θέλουν, όπου θέλουν.
Την ίδια ώρα έχουμε μία πολύ δύσκολη καθημερινότητα. Η ακρίβεια είναι στο Θεό. Το σούπερ μάρκετ εφιάλτης. Η Τράπεζα της Ελλάδος δείχνει ότι είμαστε πιο ακριβή χώρα από την Γαλλία και την Γερμανία.
Τα νοσοκομεία έχουν διαλυθεί. Οι τιμές των φαρμάκων εκτοξεύονται.
Η κυβέρνηση δεν δίνει δεκάρα για το δημόσιο σχολείο αλλά δίνει πολύ φαιά ουσία για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
Είμαστε σύμφωνα με όλα τα στοιχεία οι πιο σκληρά εργαζόμενοι πολίτες στην Ευρώπη και πιο κακοπληρωμένοι στους μισθούς.
Τι νόημα έχει- μερικές φορές- η συζήτηση για προτάσεις της αντιπολίτευσης; Λες και η κυβέρνηση που πρώτα τακτοποιεί τους οικονομικά ισχυρούς θα πάρει τίποτα υπόψη της. Μόνο μετά από κάποιες μαζικές διαμαρτυρίες κοινωνικών κινημάτων ή από κάποιες μαζικές αποδοκιμασίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να φοβηθεί. Για να προσχωρήσει στην λογική των επιδομάτων. Μέχρι εκεί.
Επομένως, όπως στα ζήτημα της οικονομίας η κύρια αιχμή είναι η αναδιανομή εισοδήματος, στο πολιτικό σκηνικό, η κύρια αιχμή πρέπει να είναι η διαμόρφωση ενός εναλλακτικού πόλου για την δημοκρατική ανατροπή της κυβέρνησης.
Η διαμόρφωση ενός εναλλακτικού προοδευτικού πόλου έχει πραγματικές δυσκολίες. Όμως αποτελεί την μονή διέξοδο για να ηττηθούν οι ασκούμενες πολιτικές. Και σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται ανοιχτά μυαλά και ανοιχτές πολιτικές. Για να πάψει η μιζέρια, ο μιθριδατισμός και η ηττοπάθεια.
Από αυτή την άποψη ας κάνουμε μια ακόμα βασική παραδοχή. Η Σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας δεν έχει μέλλον ως συμπληρωματική δύναμη στην Δεξιά, ως συστημικός παίκτης σε ένα πολιτικό σκηνικό που ευνοεί τους λίγους και τους πονηρούς. Αντίθετα οφείλει να έχει μια γραμμή ανταγωνιστική και αντιπαραθετική στις νεοφιλελεύθερες επιλογές. Με προγραμματική αντιπολίτευση, κινηματικές δράσεις και μαχητικό λόγο. Για την ΑΛΛΑΓΗ.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ
Comments