By 
Το μέλλον δεν μπορεί να μας περιμένει άλλο. Το περιβάλλον δεν αντέχει άλλες καθυστερήσεις. Ούτε η κοινωνία άλλες υποσχέσεις χωρίς πράξεις.
Βιώνουμε ήδη τις συνέπειες μιας κλιματικής κρίσης που δεν κάνει διακρίσεις, αλλά μας χτυπά όλους και πιο σκληρά τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας.
Η Ευρώπη αργοπορεί. Οι διεθνείς δεσμεύσεις αποδυναμώνονται με την ενίσχυση των φωνών της αντίδρασης αντί της διακρατικής συνεννόησης.
Στην Πατρίδα μας, οι πληγές πάνω στο σώμα του μεγάλου συγκριτικού μας πλεονεκτήματος, του φυσικού μας πλούτου, οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες, και η λειψυδρία μας τείνουν να γίνουν μια κανονικότητα και να μετατρέψουν κοινωνικά αγαθά για όλους σε προνόμια για τους λίγους και ισχυρούς.
Είναι όμως αυτά τα σημεία τον καιρών που μας φωνάζουν δυνατά: Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε πορεία.
Για αυτό και η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος δεν είναι μια ευκαιρία για επετειακές αναρτήσεις και δήθεν φιλοπεριβαλλοντικές «κορώνες» μόνο και μόνο για να επιστρέψουμε στην ίδια κοινωνική και οικονομική καθημερινότητα την επομένη.
Αντιθέτως είναι μια σιωπηρή κραυγή για κάτι που χάνεται μπροστά στα μάτια μας, συχνά με την ανοχή ή την αδράνειά μας.
Γιατί πολύ απλά η κλιματική κρίση δεν είναι μόνο άλλο ένα «περιβαλλοντικό» θέμα. Είναι κοινωνικό, οικονομικό, εθνικό.
Είναι θέμα επιβίωσης. Είναι το πιο βαθιά πολιτικό ζήτημα της εποχής μας γιατί όπως και η ίδια η πολιτική, είναι θέμα απόφασης και επιλογής.
Μιας επιλογής που αφορά κάθε πτυχή της ανθρώπινης παρουσίας: Για το πού παράγουμε, πώς παράγουμε, πώς καταναλώνουμε και πώς ζούμε.
Τα δεδομένα για το πού πραγματικά βρισκόμαστε σήμερα είναι αμείλικτα.
• Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία ξεπέρασε το +1,5°C.
• Η COP29 απέτυχε να εξασφαλίσει ουσιαστική κλιματική δικαιοσύνη.
• Οι ΗΠΑ αποχώρησαν και επίσημα από τη Συμφωνία των Παρισίων.
• Η ΕΕ αναβάλλει κρίσιμες αποφάσεις για το 2040.
Σε αυτό το σταυροδρόμι είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η Ευρώπη αναζητά κατεύθυνση και ότι η Ελλάδα χρειάζεται σχέδιο.
Σχέδιο που όμως δεν έχει εώς τώρα γιατί:
• Ανακυκλώνουμε λιγότερο από όλους σχεδόν στην Ε.Ε, την ώρα που πάνω από το 75% των απορριμμάτων μας οδηγείται σε ταφή.
• Χάνουμε το 50% του πόσιμου νερού στους αγωγούς
• Έχουμε 45 (!) φορείς για τα δάση και κανέναν αποτελεσματικό συντονισμό
• Οι ΑΠΕ χωροθετούνται αυθαίρετα ακόμα και σε περιοχές NATURA με ένα ξεπερασμένο νομοθετικό πλαίσιο του 2008.
Την ίδια ώρα, οι τοπικές κοινωνίες δεν ερωτώνται, δεν συμμετέχουν, δεν στηρίζονται.
Οι Σοσιαλιστές και Δημοκράτες, οι Προοδευτικοί τόσο στην Ελλάδα αλλά και στις παρεμβάσεις μας στα ευρωπαϊκά fora μιλάμε για ένα νέο μοντέλο περιβαλλοντικής πολιτικής.
Όχι στα χαρτιά, αλλά στην πράξη:
• Όχι άλλα κονδύλια που χάνονται. Πραγματική χρηματοδότηση για πρόληψη και ανθεκτικότητα.
• Όχι άλλη διαχείριση απορριμμάτων που καταλήγει σε ταφή και πρόστιμα. Κυκλική οικονομία παντού.
• Όχι άλλο νερό που χάνεται. Εξειδικευμένη Ανεξάρτητη Αρχή για τον σχεδιασμό, την εποπτεία και τη δίκαιη τιμολόγησή.
• Όχι άλλα έργα fast track με fast track παραβιάσεις της νομιμότητας και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης των πολιτών. Χωροταξία με διαβούλευση, διαφάνεια, επιστημονική τεκμηρίωση.
Δεν ζητάμε πολλά.
Ζητάμε τα αυτονόητα:
Να γίνει κοινός τόπος το γεγονός ότι το περιβάλλον δεν είναι εμπόδιο αλλά βάση της ανάπτυξης.
Οι πολίτες να έχουν φωνή και ρόλο στις αποφάσεις.
Οι επόμενες γενιές να έχουν προοπτική σε ένα καλύτερο αύριο.
Και τούτο γιατί το μέλλον μας ούτως ή άλλως δεν είναι ουδέτερο.
‘Η θα είναι βιώσιμο και δίκαιο ή θα είναι ζοφερό. Ας απαντήσουμε με πολιτική τόλμη, σχέδιο και βούληση.
Άλλωστε αυτό ήταν και είναι πάντα θέμα επιλογής.
Comments