Θοδωρής Μαργαρίτης: “Ανοικτά αυτιά”

Στην χώρα μας καταγράφεται εδώ και καιρό η τάση των πολιτικών εξελίξεων που βλέπουμε στην Ευρώπη. Μία σοβαρή συντηρητική μετατόπιση με επίκεντρο τις δυνάμεις της Κεντροδεξιάς αλλά και της Ριζοσπαστικής Δεξιάς.

Ειδικά στην ελληνική περίπτωση οι τάσεις αυτές ενισχύονται από τον αρνητικό απολογισμό της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η ΝΔ παρουσιάζει την κυριαρχία της ως επιστροφή στην «κανονικότητα». Η υπόθεση της επικοινωνιακής διαχείρισης των Τεμπών δημιουργεί τις πρώτες αμφισβητήσεις και η ακρίβεια την γενική δυσφορία. Ας ανοίξουμε πιο πολύ την μεγάλη εικόνα.

Η “κανονικότητα” όπως την βιώνουμε θα φτάσει την κοινωνία σε ακραία όρια. Άγνωστες οι συνέπειες. Έχουμε και λέμε. Επίθεση στο κοινωνικό κράτος. Δημόσια νοσοκομεία και δημόσια εκπαίδευση σε πλήρη υποβάθμιση. Ακρίβεια παντού. Οικονομική ανάπτυξη που αφορά μόνο το real estate, το airbnb, την ασυδοσία των τραπεζών και τα καρτέλ ενέργειας. Δηλαδή οικονομικά συμφέροντα για ολιγοπώλια και μεγάλες τσέπες. Τα χρήματα του ταμείου ανάκαμψης κινούνται προς τους κολλητούς. Το επιτελικό κράτος κάνει μπίζνες. Εν τω μεταξύ το 1/3 των πολιτών οδεύει στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Πάμε παρακάτω. Από τα Τέμπη μέχρι το ΑΤ Αγίων Αναργύρων το επίσημο κράτος δεν φαίνεται να είναι με τον πολίτη. Η Δικαιοσύνη βρίσκεται σε λήθαργο. Ο φτωχός δεν θα βρει πουθενά το δίκιο του. Οι κατεργάρηδες της εξουσίας βαφτίζουν λαϊκισμό κάθε διαμαρτυρία και αγανάκτηση. Οι ευκατάστατοι συμπολίτες μας ανησυχούν για την κοινωνική κριτική. Κόμματα δυστυχώς που θυμίζουν εταιρείες. Στην γωνία καιροφυλακτούν αντιλήψεις ολοκληρωτισμού και αυταρχικών εξελίξεων. Αυταπάτες για λύσεις με λιγότερη Δημοκρατία. Προσέξτε, αν συνεχίσουμε έτσι μπορεί και να τρομάξουμε. Η επανάπαυση δεν θα βγει σε καλό.

Οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, ο χώρος που οι πολιτικοί αναλυτές παραδοσιακά ορίζουν ως προοδευτικό, βρίσκεται υπό πίεση. Οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν. Αν περιμένουμε την αποδυνάμωση της ΝΔ με την θεωρία του ώριμου φρούτου, φοβάμαι ότι θα περιμένουμε πολύ. Αν πάλι απαντάμε μόνο στην ατζέντα των αντιπάλων τότε βγαίνουμε εκτός παιχνιδιού. Για παράδειγμα, η ατζέντα «τάξη και ασφάλεια» είναι σημαντική αλλά έχει ιδιοκτησιακές αρχές στην δεξιά ιδεολογία. Η ατζέντα για ισότητα, εργασία, δικαιώματα έχει ιδιοκτησιακές αρχές στις προοδευτικές πεποιθήσεις. Μπορεί για όλα να πρέπει να έχουμε απαντήσεις αλλά έχει νόημα να φτιάχνουμε πεδία ιδεολογικών συγκρούσεων με προοδευτικό πρόσημο.

Πότε η κυβέρνηση βρέθηκε στα στενά; Μετά από την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για το κράτος δικαίου με την συμπαράταξη όλης της Δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Πότε η κυβέρνηση ξέφυγε; Όταν με αφορμή την απόφαση του Συμβουλίου Επικράτειας ξέσπασε παράλληλα σύγκρουση ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το ρετιρέ – απολαμβάνοντας το «διαίρει και βασίλευε»- παρακολουθούσε τον καυγά των κατοίκων του ισογείου και του πρώτου ορόφου στην πολυκατοικία του κομματικού μας συστήματος.

Να τα πούμε τα πράγματα καθαρά. Ο ανταγωνισμός των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης προς τις εκλογές είναι θεμιτός και λογικός. Όμως δεν μπορεί να οδηγεί σε πολεμική σύρραξη που ευνοεί την ΝΔ. Η ανάγκη για συνεννόηση ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και άλλων μικρότερων δυνάμεων (πχ ΚΟΣΜΟΣ) έχει μεγάλη σημασία. Δεν μπορεί να είναι μία αόριστη υπόσχεση για μετεκλογικές διεργασίες όταν οι προοδευτικοί πολίτες οδηγούνται στην απογοήτευση και στον μιθριδατισμό.

Τα προβλήματα είναι εδώ και απαιτούν δράσεις και έλεγχο της διακυβέρνησης. Η κοινωνική αντιπολίτευση και τα κινήματα είναι στους δρόμους και απαιτούν πολιτικές εκπροσωπήσεις και όχι κομματικές ανακοινώσεις.

Η ανασύνθεση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς έρχεται από τα κάτω ως βοή, ως δυνατός ήχος. Ας τον ακούσουμε αντί να κλείνουμε τα αυτιά.

Άρθρο γνώμης του Θοδωρή Μαργαρίτη, που δημοσιεύτηκε  στην ιστοσελίδα www.dnews.gr