Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία

Η Ανθρώπινη ζωή πάνω από τα κέρδη!

Η 28 η Απριλίου είναι ημέρα μνήμης και διεκδίκησης. Μνήμης για όσους
έχασαν τη ζωή τους στην εργασία και διεκδίκησης για ένα μέλλον όπου η
εργασία δεν θα σημαίνει κίνδυνο για την υγεία και τη ζωή μας. Σε μια περίοδο
που η κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη και τα μεγάλα συμφέροντα
επιτίθενται ευθέως στα εργασιακά μας δικαιώματα, η σημασία της σημερινής
μέρας γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.
Στην Ελλάδα του 2025, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Οι εργαζόμενοι
συνεχίζουν να δουλεύουν σε συνθήκες εντατικοποίησης, χωρίς ουσιαστικά
μέτρα πρόληψης και προστασίας. Ζούμε μια εποχή που τα εργατικά
ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες αυξάνονται δραματικά, το αίτημα
για ουσιαστική υγιεινή και ασφάλεια στην εργασία παραμένει επίκαιρο και
επιτακτικό. Με ευθύνη της Κυβέρνησης της ΝΔ του Μητσοτάκη, η υγεία και
ασφάλεια στην εργασία έχει μετατραπεί σε ατομική υπόθεση και κόστος για
τον εργαζόμενο.
Η ψήφιση του Νόμου Χατζηδάκη 4808/2021 απορρύθμισε τα ωράρια,
κατήργησε το 8ωρο μέσω ατομικών συμβάσεων και δυσκόλεψε τη συλλογική
διεκδίκηση, ανοίγοντας τον δρόμο για περισσότερα εργατικά ατυχήματα λόγω
υπερκόπωσης και έλλειψης ελέγχων.
Ακολούθησε ο Νόμος Γεωργιάδη 5053/2023, που θεσμοθέτησε την
«ευελιξία» στην εργασία – δηλαδή, εργασιακή ζούγκλα με λιγότερους
ελέγχους, απλήρωτες υπερωρίες και ατομικές ευθύνες χωρίς προστασία. Αντί
να ενισχυθεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), απαξιώθηκε και
μετατράπηκε σε «Ανεξάρτητη Αρχή», χωρίς επαρκείς αρμοδιότητες.
Η εργοδοτική αυθαιρεσία βρίσκει έδαφος πάνω σε αυτές τις πολιτικές.
Μεγάλες πολυεθνικές και εγχώρια μεγαλοσυμφέροντα, εκμεταλλεύονται τα
«παραθυράκια» των νόμων, προχωρώντας σε μαζικές εργολαβίες, ελαστικές

σχέσεις εργασίας, συμβάσεις έργου και «μπλοκάκια», αποφεύγοντας την
εφαρμογή βασικών μέτρων προστασίας.

Γιατρός Εργασίας και Τεχνικός Ασφάλειας: Υποχρέωση, ΟΧΙ Επιλογή
Η υγεία στη εργασία συνδέεται άμεσα με όρους όπως «εργατικό
ατύχημα», «επαγγελματική ασθένεια», κλπ. Η Ελληνική και Ευρωπαϊκή
νομοθεσία για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία (Ν. 3850/2010 και
Οδηγία 89/391/ΕΟΚ) ορίζουν ότι κάθε επιχείρηση που απασχολεί πάνω από
50 εργαζόμενους ή δραστηριοποιείται σε τομείς αυξημένου επαγγελματικού
κινδύνου (π.χ. οικοδομές. Βιομηχανίες, μεταφορές, κ.λπ.) υποχρεούται να
παρέχει στους εργαζόμενους:

 Γιατρό Εργασίας: ο οποίος παρακολουθεί την υγεία των
εργαζομένων και προτείνει μέτρα προστασίας και
 Τεχνικό Ασφάλειας: ο οποίος αξιολογεί και επιβλέπει την
τήρηση των κανόνων ασφαλείας.
Η Ύπαρξη γιατρού εργασίας και Τεχνικό Ασφάλειας δεν είναι απλή
τυπικότητα. Είναι ουσιαστικό μέτρο προστασίας της ζωής: η πρόληψη
επαγγελματικών ασθενειών, η αξιολόγηση των κινδύνων, η παρακολούθηση
της υγείας των εργαζομένων πρέπει να είναι μόνιμο και υποχρεωτικό στοιχείο
κάθε επιχείρησης.
Όμως στην πράξη, με ευθύνη της κυβέρνησης του Μητσοτάκη και την
ανυπαρξία ελέγχων, οι μεγάλες εταιρείες είτε υποβαθμίζουν είτε καταργούν
αυτούς του θεσμούς, μετατρέποντας τη ζωή και την υγεία του εργαζόμενου σε
ατομικό ρίσκο. Είτε δεν παρέχουν γιατρό εργασίας ή χρησιμοποιούν
«εικονικές» συμβάσεις συνεργασίας, για να καλύψουν τις απαιτήσεις στα
χαρτιά. Το αποτέλεσμα είναι να μην πραγματοποιούνται προληπτικές
εξετάσεις, να μην ανιχνεύονται εγκαίρως επαγγελματικές ασθένειες, να
επιδεινώνεται η υγεία των εργαζομένων και να αυξάνονται τα εργατικά
ατυχήματα.
Η υποβάθμιση του ρόλου του γιατρού εργασίας και του τεχνικού
ασφάλειας είναι συνειδητή επιλογή σε ένα μοντέλο οικονομίας που βλέπει τον

άνθρωπο σαν αναλώσιμο εργαλείο παραγωγής. Η ευθύνη βαραίνει την
κυβέρνηση της ΝΔ του Μητσοτάκη που όχι μόνο δεν ενίσχυσε το θεσμό, αλλά,
αντίθετα, ακολούθησε την πολιτική και τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών.

Οργάνωση και Συλλογική Διεκδίκηση – ΟΧΙ Ανοχή!
Η προστασία της υγείας και της ασφάλειας στον χώρο εργασία δεν είναι
προσωπική ευθύνη του κάθε εργαζόμενου. Είναι κοινωνικό, πολιτικό και
εργασιακό ζήτημα.
Τα Εργατικά Κέντρα, οι Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία
οφείλουν να πρωτοστατούν, να οργανώνουν τους εργαζόμενους και να
απαιτήσουν:

 Υποχρεωτική και ουσιαστική παρουσία γιατρού εργασίας
και τεχνικού ασφάλειας σε κάθε εργασιακό χώρο,
 Συστηματικούς ελέγχους από ένα ισχυρό, δημόσιο και
ουσιαστικό ΣΕΠΕ,
 Σεβασμό στο ωράριο και τα διαλείμματα, στην εργονομία
στους χώρους εργασίας και στα μέτρα προστασίας της
υγείας,
 Υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με ειδικά
κεφάλαια για την υγεία και την ασφάλεια,
 Άμεση εφαρμογή των μέτρων πρόληψης και προστασίας
σύμφωνα με την Οδηγία 89/391/ΕΟΚ και τον Ν.
3850/2010.
Η ασφάλεια στην εργασία δεν μπορεί να είναι
προαιρετική. Η ασφάλεια και η υγεία των εργαζόμενων δεν είναι
«κόστος» ούτε «πολυτέλεια». Είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα!
Η προστασία της ζωής δεν μπορεί να είναι «κόστος». Είναι
θεμελιώδες δικαίωμα, που πρέπει να διασφαλίζεται από το
κράτος και την εργοδοσία, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς
προσχήματα. Η ζωή των εργαζομένων αξίζει περισσότερο από τα κέρδη των λίγων. Καμία «ανάπτυξη» δεν μπορεί να χτίζεται
πάνω στο αίμα των εργαζομένων.

Βιβλιογραφία
 Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), «Παγκόσμια Έκθεση για
την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία». 2023
 Ν. 3850/2010 – Κύρωση του Κώδικα Υγείας και Ασφάλειας
Εργαζομένων
 Π.Δ. 17/1996 – Μέτρα για τη βελτίωση της ασφάλειας και της
υγείας των εργαζομένων
 Ν. 4808/2021 – Ρυθμίσεις για την Προστασία της Εργασίας
(νόμος Χτζηδάκη)
 Ν. 5053/2023 – Νόμος για τις νέες ρυθμίσεις στην αγορά
εργασίας (νόμος Γεωργιάδη)
 Οδηγία 89/391/ΕΟΚ του Συμβουλίου της ΕΕ – Μέτρα για την
υγεία και ασφάλεια στην εργασία