0

Γράφει η Ιόλη Τεντέ, Πρόεδρος του Συλλόγου των Επιστημονικών Συνεργατών της Βουλής

«Ιt takes a village to raise a child» λένε οι Άγγλοι υπονοώντας με αυτόν τον τρόπο ότι χρειάζεται μια ολόκληρη κοινότητα για να μεγαλώσεις σωστά ένα παιδί και υποδεικνύοντας παράλληλα τον πολύπλοκο, σύνθετο και δύσκολο ρόλο της μητέρας, η οποία από την μια πλευρά καλείται να αποτελέσει το ασφαλές, στοργικό και τρυφερό λιμανάκι για το παιδί της και από τη άλλη οφείλει να ενδυθεί πολλούς ρόλους για να ανταπεξέλθει στις κοινωνικές απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής

Μια εποχή παράδοξη, η οποία αν και αναγνωρίζει την μοναδική δυναμική της μητρότητας που μπορεί να υπερβαίνει ακόμα και τους νόμους της φύσης για να εξασφαλίσει ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί της δεν της παρέχει την ανάλογη βοήθεια ώστε να ανταπεξέλθει απρόσκοπτα στα νέα της καθήκοντα χωρίς να αναγκαστεί να θυσιάσει όνειρα, θέλω, εργασία η ακόμη την ίδια την προσωπικότητα της.

Σίγουρα στη σημερινή εποχή νομοθετικά η γυναίκα εργαζόμενη και ταυτόχρονα μητέρα έχει κατοχυρωμένα δικαιώματα, κέρδισε μάχες για την ισότητα, ξεπέρασε προκαταλήψεις του παρελθόντος που περιόριζαν τον ρόλο της στο σπίτι, γενναία ανταγωνίσθηκε τους άρρενες συναδέλφους της και με επιτυχία κατέκτησε υψηλόβαθμες θέσεις σε απαιτητικούς επαγγελματικούς τομείς.

Τίποτα όμως από όλα τα παραπάνω ακόμα και σήμερα δεν είναι δεδομένα και εύκολα Η σύγχρονη γυναίκα είναι δυναμική, δραστήρια, διεκδικεί και απαιτεί, καταβάλλει διπλάσια προσπάθεια για να αποδείξει ότι είναι το ίδιο άξια και ικανή με τους άνδρες συναδέλφους, δίνει συνεχείς κρυμμένες μάχες για να συνδυάσει την ευτυχία της οικογένειάς της με την επαγγελματική καταξίωση.

Το μεγάλο  ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο πραγματικά μια γυναίκα μπορεί να αναλάβει ταυτόχρονα και με επιτυχία αυτούς τους δύο ρόλους… Είναι δηλαδή εφικτό υπό τα σημερινά δεδομένα μια γυναίκα να αναλάβει αυτούς τους δύο κοινωνικούς ρόλους, χωρίς να περιέλθει σε αδυναμία να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά της;

Δυστυχώς, η υπογεννητικότητα, η εγκατάλειψη εργασίας, η υψηλή γυναικεία υποαπασχόληση και η ανεργία μας ωθούν να σκεφτούμε ότι υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για να περπατήσουν και πολλές ανηφοριές να ανέβουν σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη και σε μια εποχή που λόγω των ραγδαίων αλλαγών γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική.

Πρέπει να βρούμε ποια κοινωνικά δικαιώματα λείπουν από το χώρο εργασίας και εμποδίζουν την γυναικεία συμμετοχή στο κτίσιμο ενός καλύτερου αύριο για όλη την κοινωνία και ιδιαίτερα για τα παιδιά που χρειάζονται αγάπη στοργή, φροντίδα για να γίνουν υγιείς και σωστοί πολίτες.

Η μητρότητα δεν είναι εύκολη για πολλούς λόγους. Ο ρόλος της μητέρας είναι ιερός το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει όλα όσα απαιτεί η περίπλοκη πραγματικότητα της ανατροφής ενός παιδιού και να μην βρίσκονται οι γυναίκες μόνιμα σε διλήμματα: καριέρα ή παιδί, να κάνω παιδί τώρα ή προτού εξασφαλισθώ επαγγελματικά, κοκ

Οι μέχρι τώρα κυβερνητικές πολιτικές βοήθειας προς τις εργαζόμενες είναι πολύ μακριά από το να θεωρηθούν φιλικές προς την οικογένεια. Έχοντας ως παράδειγμα τις πολιτικές των Σκανδιναβικών χώρων, η χώρα μας  μαζί με την Ιταλία είναι πρώτες σε υπογεννητικότητα και συνακόλουθα οφείλουν να θεσπίσουν μέτρα που θα βοηθούν τις γυναίκες να συνδυάζουν μητρότητα με Εργασία.

Άλλες επιλογές που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, αποτελώντας κίνητρο δημιουργίας οικογένειας είναι:

► Η ενασχόληση με ένα αντικείμενο το οποίο πράγματι θα ικανοποιεί την γυναίκα με σκοπό να αποτελεί ένα μέσο διαφυγής κατά την καθημερινότητά της.

► Εργασία με ευέλικτο ωράριο.

► Η δυνατότητα να εργάζεται από το σπίτι σε ορισμένες περιόδους ή και όλο το χρόνο.

► Η ευέλικτη εργασία του συζύγου, ώστε να μπορεί και εκείνος να συμβάλλει στην ανατροφή του παιδιού.

► Μέλη της οικογένειας που μένουν κοντά και θέλουν να βοηθήσουν.

Αν υλοποιηθούν κάποιες από αυτές τις δυνατότητες, τότε θα δοθεί κίνητρο τόσο για την αποδοτική εργασία όσο και για την εκπλήρωση μιας σημαντικής αποστολής της γυναίκας, της μητρότητας.

admin

Κώστας Αρβανίτης: Ένα πρωινό στην PEGA – Η Ευρώπη και η θεσμική χρεοκοπία του καθεστώτος Μητσοτάκη

Previous article

Δημήτρης Μάντζος: «Πένθος δεν σημαίνει σιωπή»

Next article

You may also like

Comments

Leave a reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *